Καταχώρηση του ΣΒΒΕ στην Ετήσια Έκδοση της Ναυτεμπορικής για την Οικονομία
Θέσεις και Προτάσεις σχετικά με την τρέχουσα οικονομική συγκυρία στη Θράκη στο νομό Έβρου
Καταχώρηση του ΣΒΒΕ στην Ετήσια Έκδοση της Ναυτεμπορικής για την Οικονομία
Οι παραγωγικές επιχειρήσεις του Έβρου και της Θράκης στέκονται αντιμέτωπες με την πρωτοφανή κρίση που μαστίζει την Ελλάδα. Κρίση Θεσμών, νομίσματος, παραγωγικότητας, ανταγωνιστικότητας, κόστους, πλαισίου λειτουργίας της αγοράς, κρίση σε κάθε βαθμίδα της οικονομικής δραστηριότητας.
Οι όποιες παρέμβασεις της πολιτείας δεν αποφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα διότι συνήθως είναι αποσπασματικές και όχι ουσιαστικές. Ψηφίζονται νόμοι που αφορούν το αίτιο και όχι την θεσμική λειτουργία της κοινωνίας. Η μείωση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, μάστιγες της ελληνικής κοινωνίας, απαιτεί ουσιαστικό και διαρκή έλεγχο με οικονομικές ποινές άμεσα απαιτητές και όχι ποινικοποίηση του επιχειρείν για αυθαίρετες λογιστικές διαφορές που προκύπτουν από ένα αμφιλεγόμενο νομικό πλαίσιο.
Η Συναίνεση, ο πραγματικός διάλογος που οδηγεί σε αποφάσεις και το κοινό συμφέρον είναι άγνωστες έννοιες ακόμη για τους περισσότερους των πολιτικών.
Η αγορά αναμένει ουσιαστικές παρεμβάσεις όπως απονομή δικαιοσύνης σε ελάχιστο χρόνο, ενιαία κωδικοποίηση της νομολογίας χωρίς παραπομπές, Θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς που να υπερασπίζεται σθεναρά από τις Δημόσιες υπηρεσίες, κανόνες συνναλακτικής ηθικής (πχ. Υποχρεωτική εξώφληση οφειλών εντός 60 ημερών από όλους), τραπεζικό σύστημα που να μεταφέρει στις επιχειρήσεις τα πλεονεκτήματα της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου που δίδεται στις τράπεζες, Δημόσιο τομέα που να υπερασπίζεται την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και να βοηθά τις ελληνικές επιχειρήσεις να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές, εκπαίδευση κοντά στις ανάγκες της αγοράς, υποβοήθηση της εξωστρέφειας των επιχειρήσεων με ειδικές ενισχύσεις για την άρση της κακής φήμης του Ελληνικού ονόματος και πολλά άλλα.
Με ένα από τα χειρότερα παγκόσμια αρνητικά ισοζύγια εισροών εκροών συνεχίζουμε σαν πολίτες να καταναλώνουμε με έμφαση στο κόστος και την επιθυμία και όχι με βάση την λογική. Μία λογική που απαιτεί την τυφλή υποστήριξη της ελληνικής παραγωγής, των ελληνικών υπηρεσιών, κάθε προϊόντος με ελληνική προστιθέμενη αξία ώστε να εξασφαλισθούν ελληνικές θέσεις απασχόλησης, να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες που θα μας επιτρέψουν να διατήρησουμε το επίπεδο διαβίωσης που έστω και με δανεικά αποκτήσαμε. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ισχύει το εμείς τι κάνουμε, σαν Έλληνες. Στην χρεωκοπία δεν υπάρχουν δικαιώματα και ευκαιρίες παρά μόνο διασυρμός και υποθήκευση του μέλλοντος.
Μέσα στο κλίμα αυτό η επιχειρηματικότητα της Θράκης και ειδικά του Έβρου αποσαρθρώνεται. Ο συνδυσμός των υφερπουσών μη ολοκληρωμένων υποδομών με το απαγορευτικό κόστος μεταφοράς πρώτων υλών και προϊόντων που θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο με τα αναμενόμενα διόδια, τα θέλγητρα από χώρες με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος εργασίας και φορολογία δυναμιτίζουν την αξία του ελληνικού επιχειρείν στην περιοχή. Οι όποιες ρυθμίσεις και κίνητρα αδυνατούν να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητα της περιοχής και έχουν ελάχιστο αποτέλεσμα. Ο νέος Αναπτυξιακός νόμος δεν έχει εκείνη την περιφερειακή διάσταση που πρέπει, ενώ οι παρεμβάσεις για την διατήρηση της απασχόλησης και της επιχειρηματικότητας αντί να συμπληρώνουν αναστέλλουν υφιστάμενες ρυθμίσεις για την περιοχή. Το τραπεζικό σύστημα δείχνει το χειρότερο πρόσωπο του στην περιοχή μειώνοντας αυθαίρετα τα όρια πίστωσης, υποβαθμίζοντας την αξία των εμπράγματων εξασφαλίσεων και αυξάνοντας τα επιτόκια. Τα κουφάρια, σύμβολο χαμένων ευκαιριών, αυξάνονται δίνοντας τροφή για ατέρμονες συζητήσεις που αποσανατολίζουν από την ουσία του προβλήματος.
Οι επιχειρήσεις που παραμένουν, ως επί το πλείστον εταιρείες με υπερσύγχρονο εξοπλισμό, εταιρείες πλέον εντάσεως κεφαλαίου και τεχνολογίας, με προϊόντα υψηλής ποιότητας και προδιαγραφών και πολλές εξαγωγές προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά μόνες τους την κρίση που είναι εδώ.
Ελπίδα, η αυξανόμενη προτίμηση των προϊόντων από τους έλληνες καταναλωτές και η αναμενόμενη αρωγή της πολιτείας.
Οι παραγωγικές επιχειρήσεις του Έβρου και της Θράκης στέκονται αντιμέτωπες με την πρωτοφανή κρίση που μαστίζει την Ελλάδα. Κρίση Θεσμών, νομίσματος, παραγωγικότητας, ανταγωνιστικότητας, κόστους, πλαισίου λειτουργίας της αγοράς, κρίση σε κάθε βαθμίδα της οικονομικής δραστηριότητας.
Οι όποιες παρέμβασεις της πολιτείας δεν αποφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα διότι συνήθως είναι αποσπασματικές και όχι ουσιαστικές. Ψηφίζονται νόμοι που αφορούν το αίτιο και όχι την θεσμική λειτουργία της κοινωνίας. Η μείωση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, μάστιγες της ελληνικής κοινωνίας, απαιτεί ουσιαστικό και διαρκή έλεγχο με οικονομικές ποινές άμεσα απαιτητές και όχι ποινικοποίηση του επιχειρείν για αυθαίρετες λογιστικές διαφορές που προκύπτουν από ένα αμφιλεγόμενο νομικό πλαίσιο.
Η Συναίνεση, ο πραγματικός διάλογος που οδηγεί σε αποφάσεις και το κοινό συμφέρον είναι άγνωστες έννοιες ακόμη για τους περισσότερους των πολιτικών.
Η αγορά αναμένει ουσιαστικές παρεμβάσεις όπως απονομή δικαιοσύνης σε ελάχιστο χρόνο, ενιαία κωδικοποίηση της νομολογίας χωρίς παραπομπές, Θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς που να υπερασπίζεται σθεναρά από τις Δημόσιες υπηρεσίες, κανόνες συνναλακτικής ηθικής (πχ. Υποχρεωτική εξώφληση οφειλών εντός 60 ημερών από όλους), τραπεζικό σύστημα που να μεταφέρει στις επιχειρήσεις τα πλεονεκτήματα της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου που δίδεται στις τράπεζες, Δημόσιο τομέα που να υπερασπίζεται την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και να βοηθά τις ελληνικές επιχειρήσεις να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικές, εκπαίδευση κοντά στις ανάγκες της αγοράς, υποβοήθηση της εξωστρέφειας των επιχειρήσεων με ειδικές ενισχύσεις για την άρση της κακής φήμης του Ελληνικού ονόματος και πολλά άλλα.
Με ένα από τα χειρότερα παγκόσμια αρνητικά ισοζύγια εισροών εκροών συνεχίζουμε σαν πολίτες να καταναλώνουμε με έμφαση στο κόστος και την επιθυμία και όχι με βάση την λογική. Μία λογική που απαιτεί την τυφλή υποστήριξη της ελληνικής παραγωγής, των ελληνικών υπηρεσιών, κάθε προϊόντος με ελληνική προστιθέμενη αξία ώστε να εξασφαλισθούν ελληνικές θέσεις απασχόλησης, να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες που θα μας επιτρέψουν να διατήρησουμε το επίπεδο διαβίωσης που έστω και με δανεικά αποκτήσαμε. Σήμερα περισσότερο από ποτέ ισχύει το εμείς τι κάνουμε, σαν Έλληνες. Στην χρεωκοπία δεν υπάρχουν δικαιώματα και ευκαιρίες παρά μόνο διασυρμός και υποθήκευση του μέλλοντος.
Μέσα στο κλίμα αυτό η επιχειρηματικότητα της Θράκης και ειδικά του Έβρου αποσαρθρώνεται. Ο συνδυσμός των υφερπουσών μη ολοκληρωμένων υποδομών με το απαγορευτικό κόστος μεταφοράς πρώτων υλών και προϊόντων που θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο με τα αναμενόμενα διόδια, τα θέλγητρα από χώρες με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος εργασίας και φορολογία δυναμιτίζουν την αξία του ελληνικού επιχειρείν στην περιοχή. Οι όποιες ρυθμίσεις και κίνητρα αδυνατούν να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητα της περιοχής και έχουν ελάχιστο αποτέλεσμα. Ο νέος Αναπτυξιακός νόμος δεν έχει εκείνη την περιφερειακή διάσταση που πρέπει, ενώ οι παρεμβάσεις για την διατήρηση της απασχόλησης και της επιχειρηματικότητας αντί να συμπληρώνουν αναστέλλουν υφιστάμενες ρυθμίσεις για την περιοχή. Το τραπεζικό σύστημα δείχνει το χειρότερο πρόσωπο του στην περιοχή μειώνοντας αυθαίρετα τα όρια πίστωσης, υποβαθμίζοντας την αξία των εμπράγματων εξασφαλίσεων και αυξάνοντας τα επιτόκια. Τα κουφάρια, σύμβολο χαμένων ευκαιριών, αυξάνονται δίνοντας τροφή για ατέρμονες συζητήσεις που αποσανατολίζουν από την ουσία του προβλήματος.
Οι επιχειρήσεις που παραμένουν, ως επί το πλείστον εταιρείες με υπερσύγχρονο εξοπλισμό, εταιρείες πλέον εντάσεως κεφαλαίου και τεχνολογίας, με προϊόντα υψηλής ποιότητας και προδιαγραφών και πολλές εξαγωγές προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά μόνες τους την κρίση που είναι εδώ.
Ελπίδα, η αυξανόμενη προτίμηση των προϊόντων από τους έλληνες καταναλωτές και η αναμενόμενη αρωγή της πολιτείας.